Uit het Zuiden

Na het overlijden van haar ouders trekt Carine Crutzen zich tijdelijk terug om haar herinneringen op te schrijven. Ze heeft geen broers en zussen om die te delen en te vergelijken. Haar halfbroer is een kille, leugenachtige priester, met wie ze geen contact kan maken. ‘Wie ben ik nog?’, vraagt ze zich af.

Terwijl ze schrijft, haalt de ene herinnering de andere naar boven. Haar jeugd in het Zuiden. Haar lieve, maar dominante moeder, met soms meedogenloze kritiek op haar dochter. Haar innemende vader die zichzelf helaas verliest als gevolg van Parkinson en dementie. De depressie die haar klein maakt, maar ook voorbijgaat. De afgebroken studie psychologie, het harde werken en de beloning als ze op de toneelacademie wordt aangenomen. Haar succes. En het levenseinde van haar veeleisende moeder.

Carine Crutzen is een Nederlandse actrice. Na haar laatste scène uit ‘De kersentuin’ van Tsjechov in haar geboortestad, denkt ze aan haar overleden ouders. ‘Het is daar dat ik ten diepste besef dat ik geen ouders meer heb, geen kind van iemand meer ben, alleen gelaten met herinneringen die ik niet meer kan delen.’