Deze maand vind je Stuk van jou in de selectie. In deze schitterende roman probeert Emma het leven weer op te pakken na het verlies van haar grote liefde. Wanneer ze een nieuwe man ontmoet, slaat het schuldgevoel toe: het voelt alsof ze haar overleden vriend verraadt. Net als Emma besluit dat haar verleden haar toekomst niet moet beinvloeden, gebeurt er iets waardoor ze misschien helemaal geen keus meer heeft... Wij spraken Susan van Eyck over haar boeken, haar schrijfproces en nog veel meer. Veel leesplezier!
'Stuk van jou' is het vervolg op 'Mijn beeld van jou'. Hoe was het om weer in het hoofd van Emma te duiken?
"Leuk, maar ook wel een uitdaging. Er zit natuurlijk flink wat tijd tussen het einde van Mijn beeld van jou en het begin van Stuk van jou, dus ik moest wel bedenken: wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd, hoe ziet haar leven er nu uit, hoe ver is ze in het verwerkingsproces, is ze misschien anders over dingen gaan denken, waarom maakt ze de keuzes die ze maakt? Als het qua tijd niet naadloos op elkaar aansluit, kun je niet gewoon de draad oppakken alsof die tijd ertussen er niet is, dan moet je daar even goed bij stilstaan. Maar dat is ook wel weer boeiend om te doen."
Wist je tijdens het schrijven van 'Mijn beeld van jou' al dat je ook een vervolg zou schrijven?
"Ik had tijdens het schrijven van Mijn beeld van jou al wel in mijn hoofd hoe het in mijn fantasie verder zou gaan met Emma, maar ik had nog niet concreet het plan om ook echt aan een vervolg te werken. Ik was eigenlijk bezig met een ander verhaal toen ik bedacht dat ik toch liever eerst nog een boek over Emma wilde schrijven."
Ging het schrijven je makkelijker af omdat je al bekend was met een merendeel van de personages?
"Ik denk niet dat het per se makkelijker is. Het heeft ook een moeilijke kant, je hebt weliswaar al je personages en hun achtergrond al bedacht, maar je zit daardoor ook vast aan wat je in het eerste deel al hebt bedacht, want bepaalde dingen liggen daardoor wel gewoon vast, waardoor het risico groter wordt dat je een continuïteitsfout maakt. Het is me wel eens overkomen dat ik dingen moest veranderen omdat ze bij nader inzien niet bleken te kloppen met wat ik in het eerste deel al over dat personage had geschreven."
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Hoe heb je besloten hoe ieder personage moet ‘klinken’ en heb je een trucje om als auteur de juiste stem aan te houden?
"Geen trucje, maar tijdens het schrijven van het stuk van Wout – en ook bij de dialogen met Wout - was ik me wel veel bewuster van mijn woordkeus dan als ik vanuit Emma schreef. Emma is iemand met wie ik me sneller zou identificeren, hij staat veel verder van mijn belevingswereld af, dus bij hem dacht ik veel vaker: hoe zou hij dat nou formuleren, hoe hou ik het geloofwaardig?"
Veel lezers lezen 'Stuk van jou' met tranen in hun ogen. Heb je zelf ook wat traantjes laten vallen tijdens het schrijven of kan je als auteur meer afstand houden van het verhaal?
"Nee, ik heb geloof ik nooit gehuild tijdens het schrijven van een verhaal. Tijdens het lezen van een verhaal of het kijken van een film ook maar zelden. Eigenlijk wel jammer, het lijkt me wel fijn om te kunnen huilen bij een film of boek, maar dat heb ik dus niet erg vaak."
Wat is jouw favoriete deel uit 'Stuk van jou'?
"Ik denk de herinneringen van Boris. Het stuk van Wout vind ik ook leuk om terug te lezen. Verder zijn er wel specifieke scènes die ik goed gelukt vind, maar het is lastig om ze te noemen zonder te veel te verraden over het verhaal, dus ik hou het hier maar op."
Tot nu toe heb je allemaal romans geschreven, zie je jezelf ooit een uitstapje maken naar een ander genre?
"Ik heb al meerdere pogingen gedaan om een kinderboek te schrijven, tot nu toe zonder succes. Ik vind het heel moeilijk om de juiste toon te vinden. Niet te kinderachtig, niet te betuttelend, niet te vergezocht, maar ook niet te saai of te ouwelijk. Een thriller heb ik ook wel eens geprobeerd, maar dat werd niet echt iets. Soms schrijf ik voor de lol een kort verhaal en daar zit dan ook wel eens een thriller-achtig verhaal bij, dat gaat wel, maar een lange thriller is me nooit gelukt en ik weet ook niet of ik dat ooit ga doen, ik denk dat romans wel het meeste bij mij passen.
Die kinderboeken blijven trouwens wel trekken. Eigenlijk zou ik heel graag een kinderboek schrijven samen met mijn dochter van tien."
Welk boek zou iedereen minimaal één keer gelezen moeten hebben?
"Of echt iedereen het zou moeten lezen weet ik niet, want smaak is natuurlijk heel persoonlijk, maar mijn favoriete boek is al jaren Ik en mijn broer van Katarina von Bredow, een Zweedse Young Adult-auteur. Sowieso is zij in mijn ogen echt ondergewaardeerd, ik vind eigenlijk al haar boeken goed, maar eigenlijk hoor ik maar heel weinig over haar. Het Sinaasappelmeisje van Jostein Gaarder, dat is ook een aanrader, echt een heel mooi, sprookjesachtig liefdesverhaal."
Hoe ziet je schrijfproces eruit?
"Ik krijg een idee waar ik vervolgens een tijdje stilletjes over loop na te denken en over loop te fantaseren. Af en toe schrijf ik wat ideeën in een schrijfblok, soms zijn dat ook lijstjes met volslagen nutteloze details, ik heb ergens nog een lijst liggen met wat Emma en Wout allemaal bij Starbucks zouden bestellen tijdens hun ontbijt op de boot naar Engeland – Wout een lading croissantjes en taart en een grote latte met slagroom, en Emma een of andere gezonde salade met quinoa, terwijl ze veel liever ook die croissantjes en die taart heeft. Die informatie komt er dan uiteindelijk helemaal niet in, die hele ontbijtscène is sowieso grotendeels geschrapt, want het voegde niet echt iets toe, maar dat is gewoon een deel van het brainstormen, dan zie je ze voor je.
Als ik dat heb gehad, schrijf ik langere stukken in Word ter voorbereiding, karakterbeschrijvingen, verhaallijnen, soms hou ik interviews met personages, ik zoek informatie op die ik nodig heb, soms heb ik een heel mapje met foto’s, bij wijze van moodboard. De laatste stap voordat ik echt ga beginnen is een overzicht waarin ik iedere scène gedetailleerd beschrijf, zodat ik een goede blauwdruk heb om mee te beginnen, hoe uitgebreider, hoe beter.
Dan schrijf ik de eerste versie, die ik vaak meteen al een keer herschrijf, dan leest mijn redacteur het, dan hebben we het erover en krijg ik ongezouten feedback, en dan volgen er nog wat redactierondes voor het echt helemaal af is. Niet heel romantisch dus. Ik ben ook niet iemand die op schrijfretraite gaat of zo. Heel soms zit ik met mijn laptop in een koffietentje, maar meestal gewoon thuis achter een bureau. Ik vind een vast ritme ook fijn, dat klinkt misschien heel saai maar het werkt wel goed. Sinds ik kinderen heb, heb ik een veel beter ritme en dat helpt."
Heb je nog leuke feitjes over 'Stuk van jou'?
"Op een aantal plekken in Engeland die in Stuk van jou en Mijn beeld van jou voorkomen ben ik zelf geweest, en de meeste van die plekken heb ik min of meer bij toeval ontdekt tijdens een familieweekendje in Engeland. Southend-on-Sea, omdat we bleken te vliegen op London Southend Airport, we zijn daar toen uit nieuwsgierigheid gaan rondkijken en we vonden het zo’n leuk plaatsje dat we er daarna nog vaker zijn geweest. Mijn dochter is gek op Adventure Island. Dagenham-East, omdat we daar in een B&B zaten, en hoewel het een leuke B&B was is de wijk redelijk triestig en veel verder van Londen zelf dan we dachten, maar die pub the Pipe Major was wel echt een aangename verrassing te midden van die treurigheid. Zelfs die Chinees op Rainham Road was er echt, het heette The Famous Chef, ik heb er niet gegeten maar mijn moeder en tante wel, het was nog best lekker, naar het schijnt. De beschreven poffertjeskraam in Brighton is er ook echt, en Pitcher and Piano tegenover de pier. Tijdens en na het schrijven van die twee boeken ben ik meerdere keren in Southend geweest, dat is dan extra leuk natuurlijk.
Dit is meer een leuk feitje over Mijn beeld van jou, maar ik ben zelfs naar Adventure Island geweest om, met statief en korte sluitertijd, een close-up te maken van die achtbaan waar Emma met Boris in gaat, omdat me dat leuk leek voor de voorkant van Mijn beeld van jou. Eenmaal daar bleek dat je schriftelijk toestemming moest hebben aangevraagd om daar foto’s te mogen maken, dus ik moest meekomen naar een kantoortje om aan een paar mensen van security uit te leggen wat ik precies kwam fotograferen en wat ik met die foto van plan was, om wat voor boek ging het dan, et cetera, echt een heel gedoe, maar uiteindelijk mocht het. Die foto was heel goed gelukt, uiteindelijk jammer genoeg niet gebruikt voor de voorkant – ik wist al dat die kans erin zat - maar het was wel een leuke dag. Ik reis niet zo heel veel, maar zoals je hoort heb ik wel echt iets met Engeland."
Is dit het laatste boek over Emma of kunnen we nog een derde boek verwachten?
"Ik sluit nooit dingen uit, maar zoals het er nu uitziet, denk ik niet dat ik nog een vervolg ga schrijven. Als het zou gebeuren, zou ik echt spontaan een idee moeten krijgen waar ik zwaar enthousiast over ben. Ik ga niet geforceerd zitten brainstormen wat er nu weer met Emma en Wout moet gebeuren, dat werkt niet."